Dwunastu wspaniałych

Sympatyczny, owocowy róż, który powstał w wyniku krótkiej maceracji odmiany sankt laurent, która swoją reputację zyskała dzięki winiarzom z Austrii i niemieckiego Palatynatu właśnie. Grona zbierane były dość późno, bo pod koniec października, co umożliwiło odpowiednią koncentrację cukrów. Suknia łososiowa, z delikatnymi pomarańczowymi refleksami. W nosie wyczuwalne są aromaty poziomek, malin i nektarynki, z delikatną nutą ziołową w tle. W ustach krągłe i żwawe, z gładkim i jednocześnie orzeźwiającym finiszem. Podawać schłodzone do temperatury 8-10 stopni do dań kuchni tajskiej i śródziemnomorskiej.

Świeży kupaż lokalnych odmian aragonez i rufete z najbardziej górzystego regionu Portugali Beira Interior. Zrównoważona kwasowość, nuty malin i truskawek. Głębi i charakteru dodaje sześciomiesięczne dojrzewanie w dębie francuskim. Idealne do przystawek, miękkich serów, owoców morza i dań rybnych.

Posiadłość rodzinna od kilku pokoleń, obecnie zarządzana przez Jean-Claude'a Chaigne'a i jego syna Regisa. Skromna i mała, siedmiohektarowa winnica, umiejscowiona w podregionie Entre-Deux-Mers. Niedoceniane, białe bordeaux pokazuje klasę. Ładnie skomponowane, orzeźwiające wino białe. Świeże nuty roślinne i kwiatowe wraz z cytrynowo-agrestowym posmakiem zapewnia sauvignon blanc. Z kolei semillon to dojrzały owoc i gładka faktura na języku. Smaczne i wyraziste.

Czysty viognier będący swoistym preludium do win ze słynnej apelacji Condrieu. Owoce tej odmiany pochodzą z niewielkiej winnicy o powierzchni 12 ha, usytuowanej na południowych zboczach o granitowo-kredowym podłożu, prowadzonej w sposób zrównoważony i z dbałością o środowisko naturalne. Zebrane ręcznie grona są delikatnie wyciskane po krótkiej maceracji, a powstały moszcz przechodzi fermentację alkoholową w stalowych zbiornikach. Z wyjątkiem najgorętszych roczników wino przechodzi konwersję jabłkowo-mlekową, która zmniejsza ogólną kwasowość w winie i wzmacnia jego strukturę. Wino ma jasnozłotą suknię z zielonymi refleksami. Nos intensywny, przywodzący na myśl morele, ananasy i rumianek. W ustach gładkie i kremowe, z mineralną końcówką. Dobrze pije się samo, ale warto też podać np. do krewetek w tempurze i sushi.

Klasyczne wino deserowe Śródziemnomorza, wzmacniany muscat z okolic miasta Frontignan, który wsławiła pełnia aromatów i aksamitna faktura podniebienia. Złocista barwa i woskowa oleistość. Trwałe i bardzo czytelne, wręcz upajające zapachy gronowego soku, co w winach paradoksalnie prawdziwie rzadko spotykane, a także miodu i szałwii. W ustach duża dawka słodyczy, ożywiona cytrusową świeżością. Długi i gładki finał o kojącym działaniu. Takie wino może zakończyć posiłek samodzielnie lub wspomagać deser lodowo-owocowy, alternatywą będzie lubiane przez Francuzów zestawienie z miękkimi serami.

Wyjątkowe i nietuzinkowe wino, które wyprodukowane zostało w liczbie 2000 butelek zaledwie. Powstało na bazie winifikowanego na biało sangiovese z niewielkim dodatkiem vermentino pochodzących z gliniastego podłoża południowej Toskanii. Słomkowa suknia, z wyraźnymi zielonymi refleksami, w najmniejszym stopniu nie zdradza ciemnych gron sangiovese użytych do produkcji. W nosie dominują intensywne aromaty kwiatów oraz białych i – jak w przypadku win czerwonych – ciemnych owoców. W ustach zaskakująco pełne, kremowe i świeże. Producent rekomenduje to wino w połączeniu z owocami morza, drobiem, a nawet wieprzowiną.

Przyjemnie owocowe, słodkie wino z okolic Nawarry, na północy Hiszpanii. Jest to kupaż różnych odmian lokalnych ze sporą dawką cukru resztkowego, która nadaje trunkowi deserowy charakter. Wśród aromatów wyczuwalne wiśnie i czereśnie w syropie, oraz subtelny akcent korzenny. Na podniebieniu dość zwiewne i lekkie, wyraźnie słodkie. Można podawać do miękkich serów, albo niezbyt intensywnych deserów na bazie owocowej.

Jak w całej środkowej Italii, tak i tu, w tajemniczej Umbrii, sangiovese jest najpowszechniej uprawianą odmianą winorośli. Spontaniczne wino do włoskiej kuchni, leżakowane tylko w kadzi stalowej i butelce. Jasna, rubinowa suknia, aromaty czerwonych owoców i oliwek. Na podniebieniu delikatne i bezpretensjonalne. Pasuje do pizzy, dań z grilla lub serowej przekąski.

Kapitalnie rześkie wino czerwone z granitowego płaskowyżu środkowej Portugalii. Świetna robota Antonio Ventura, który z potężnych odmian lokalnych stworzył tak zwiewny, owocowy w stylu trunek z muśnięciem dębiny. Rubinowa, skoncentrowana suknia. Intensywne aromaty czerwonych owoców ze szczyptą wanilii i kakao. Aksamitnie gładkie, świeże i miękkie w dotyku. Na leniwe popołudnie lub do delikatnej jagnięciny. Zdobywca niejednego medalu, może oczarować.

Dojrzewało w betonowych tankach i starych beczkach z dębu francuskiego przez dziewięć miesięcy. Styl klasyczny dla Doliny Maipo, porównywanej z Bordeaux, ze względu na podobny, choć cieplejszy klimat i optymalne warunki glebowe dla caberneta właśnie. Głęboka, purpurowa suknia. Wśród aromatów obecne są jagody, cynamon i lukrecja. W ataku słodkawe nuty karmelu, ładnie przechodzą w cierpką porzeczkę. Wyważony, zaokrąglony posmak beczkowy.

Specjaliści od muscatów ze spółdzielni Frontignan przygotowali orzeźwiające wino z bąbelkami o intrygującej nazwie. Niebieskie brzuchy (fr. les ventres bleus) to przydomek mieszkańców Frontignan, jest wiele wersji tłumaczących jego pochodzenie. Jak choćby dawna tradycja lokalna barwienia tkanin. Wino ma błyszczącą i przejrzystą suknię, i klasyczny, intensywny bukiet kwiatów i owoców tropikalnych. W ustach krągłe, ze świeżością podkreśloną musowaniem. Świetny aperitif, polubi zimne przekąski w rozmaitym stylu. I tak wygra siłą aromatu. Może też być bazą dla oryginalnych koktajli.

Prosecco z winnic Giusti nazwanych Rosalia i Case Bianche. W wersji extra dry jest bardzo pijalne i smaczne bez towarzystwa jakichkolwiek potraw. Ma delikatnie słomkową barwę z zielonkawym refleksem. Pachnie lekko i świeżo, kwiatem akacji, skórką z cytryny i jabłkiem golden delicious. W smaku jest bardzo rześkie, harmonijne i smaczne. Jeden kieliszek zachęca do następnego, także dzięki umiarkowanej zawartości alkoholu.