Francja od podstaw

Skromniutka winiarnia założona w 1997 roku, z ledwie pięciohektarową winnicą, za to w sławnym i prestiżowym regionie prawobrzeżnego Bordeaux. Owoce z dwudziestoletnich krzewów trafiają do tradycyjnych kadzi betonowych, a następnie dojrzewają w beczkach, głównie jednosezonowych. Bukiet ewoluujący, z początku skórzany i ziemisty, przechodzi w dobrą owocowość, spod znaku pestkowych i leśnych jagód. Eleganckie na podniebieniu, delikatne w dotyku, ale z wyczuwalną podbudową zdrowych garbników.

Pełne wigoru chardonnay pochodzące z niespełna 7-hektarowej parceli usytuowanej w granicach apelacji Macon-Villages – cieplejszej i z mniejszą ilością opadów niż w wysuniętych bardziej na północ częściach regionu. Barwa blado-złota z zielonkawymi refleksami. W kieliszku bogactwo wyrazistych aromatów cytrusów i jabłek urozmaiconych doznaniem przywodzącym na myśl zapach kwiatów białego bzu. W ustach rześkie i zadziorne z dobrze wkomponowaną kwasowością. Bardzo uniwersalne wino w kontekście łączenia z potrawami. Bardzo dobrze zaprezentuje się w towarzystwie ryb morskich, risotto, zielonych sałatek i wielu przystawek.

Pod nazwą Edelzwicker kryje się tradycyjne, kupażowane, codzienne wino alzackie, wyłamujące się z hegemonii win odmianowych. Jego podstawę stanowi delikatny pinot, kwasowość zapewnia riesling, a aromat muscat. Ciekawy i złożony jest też bukiet cytrusowo-przyprawowy. Wyczuwalne są rodzynki i pigwa, brzoskwinie i karmel, z niuansami pieprzu i wanilii. Na języku gładkie i świeże, przynosi skojarzenia z jogurtem morelowym i migdałami. Średniej budowy, można podać do delikatnych dań z drobiu.

Oryginalne, słodkie wino z Gaskonii. Siłą tutejszych winnic, na dobrym i suchym podłożu piasków i iłów, są białe odmiany, takie jak lokalna manseng. Winogrona zbiera się późno, by uzyskać odpowiednią ilość naturalnej słodyczy w owocach. Fermentacja w obniżonej temperaturze. Ponad pół roku dojrzewało na osadzie drożdżowym w kadziach stalowych. Jasnozłota barwa i miły bukiet kwiatowo-cytrusowy. Spora dawka aksamitnej, miodowej w charakterze słodyczy. Można podać przed lub po posiłku, dla Francuza oczywiście pasuje do sera Roquefort, dla Polaka raczej do szarlotki. Obie wersje prawidłowe.

Rożowe z silnym akcentem korzennym, górzystego siedliska nad rzeką Orbieu. Winnice tarasowe leżą w cieniu skalistego zbocza. Dojrzałe grona maceruje się krótko, przez około cztery godziny, by tylko lekko zabarwiły wino. Stąd delikatna suknia łososiowa. Przyjemne zapachy owoców takich, jak żurawiny, maliny, poziomki i przypraw orientalnych. W ustach świeże, odrobinę śmietanowe z mineralną końcówką. Nieźle pasuje do dań kuchni egzotycznych lub śródziemnomorskiej.

Bombowa niespodzianka dla wszystkich, którym proste, codzienne wino znad Rodanu kojarzy się z delikatnym trunkiem. To côtes du Rhône jest nietypowo bogate i intensywne, popisowo skoncentrowane. To znak rozpoznawczy Xaviera Vignon, jego twórcy, charyzmatycznego enologa zakochanego w siedliskach Rodanu. W kieliszku gęste i ciemne jak grenache i syrah razem wzięte, ma zapach czereśni, dżemowo intensywny, balsamiczny, mocny. W ustach dość napakowane garbnikiem i zmysłową słodyczą owocu. Samo chce się pić.