Przepraszamy, produkt Ilurce Rosado Rioja DOCa został wycofany i nie będzie dostępny w naszej ofercie.
Zobacz inne produkty w kategorii Wino różowe hiszpańskie.
Wino różowe to kolejny rodzaj wina, który wyróżniamy ze względu na jego kolor. Obok białego i czerwonego, wino różowe jest trzecim najpopularniejszym rodzajem.
Wino różowe jest produkowane z tych samych owoców co wino czerwone, jednak są pewne różnice w procesie jego produkcji. Wino różowe powstaje w procesie maceracji, co oznacza, że owoce są mielone, a skórki macerują się z tak uzyskanym moszczem bardzo krótko – maksymalnie 20 godzin. W przypadku wina czerwonego ten etap może trwać nawet kilka tygodni.
Wytrawne wino różowe najlepiej podawać do przystawek czy lekkich dań. Z jego delikatnym smakiem świetnie grają sałatki, warzywa, lekkie makarony oraz owoce morza. Dużą popularnością cieszy się łączenie wina różowego z daniami kuchni włoskiej czy kuchni orientalnej. Z kolei słodkie wino różowe uzupełnia wszelkie desery czy dania owocowe.
Wino różowe podaje się schłodzone w 7°C-10°C . Jest też świetną bazą do przeróżnych drinków.
Najwięksi producenci wina różowego mają swoje winiarnie we francuskiej Prowansji, gdzie do produkcji wina różowego wykorzystuje się głównie rosnące tam szczepy winogron, np. carignan, syrah, cabernet sauvignon.
Rośnie także popularność różowych win prosto z Hiszpanii i Portugalii. Te są produkowane m.in. z takich szczepów jak: aragonez, rufete, garnacha czy tempranillo.
Wytrawne wino różowe zawiera ok. 85 kalorii na 100 ml, czyli mniej więcej tyle, co wino białe. Należy jednak pamiętać, że kaloryczność zależna jest od zawartości alkoholu, bądź cukru w winie, a to głównie zależy od rodzaju szczepu, czy technik winifikacji.
Kraj wielu stref klimatycznych, różnorodności przyrodniczej, a co za tym idzie, również uprawianych odmian winorośli. Północna zielona część Hiszpanii z wpływami z oceanu Atlantyckiego i morza Kantabryjskiego daje nam wina o cudownej rześkości, często z charakterystyczną wyczuwalną słonością (np. albarino, godello). Za to w południowej części Hiszpanii, znajdziemy przewagę win czerwonych na bazie monastrell, garnacha (we Francji zwana grenache) czy syrah.
Niekwestionowanym królem Półwyspu Iberyjskiego od lat jest aromatyczne tempranillo, którego nazwa pochodzi od hiszpańskiego przymiotnika „temprano” czyli wcześnie ze względu na wczesne dojrzewanie winogron. Produkuje się z niego zarówno młode, owocowe i lekkie wina o aromatach wiśni i jeżyn, jak i ciężkie i pełne wina starzone w dębowych beczkach z dobrze wyważonymi taninami, nutami wanilii, dymu i czekolady oraz aksamitną strukturą za którą kryje się dość wysoka zawartość glicerolu. W zależności od regionu uprawy tempranillo potrafi nosić inne nazwy jak: tinta de pais (Ribera del Duero) czy tinta fino i cencibel (La Mancha).
Na szczęście nie musimy wyjeżdżać aż do Galicji, Jumilli, Andaluzji, czy Rioja aby zasmakować w rozmaitości półwyspu Iberyjskiego. Wina hiszpańskie możemy znaleźć w Polsce w znacznej większości restauracji. Warte odwiedzenia są również specjalistyczne sklepy z winami hiszpańskimi, w których to poza winem znaleźć możemy także typowe dla Hiszpanii przekąski takie jak migdały marcona, sardele boquerones, czy oliwa arbuequina. Dzięki temu możemy chociaż na chwilę przenieść się myślami do słonecznej Hiszpanii.
Jeśli zaś lubimy wina musujące z pomocą w gaszeniu pragnienia spieszy nam Cava (wino musujące produkowane metodą klasyczną), która jest jedyną ponadregionalną apelacją, choć za najlepsze powszechnie uznaje się te pochodzące z Katalonii. Metoda klasyczna, w dużym skrócie polega na tym, że wtórna fermentacja odpowiedzialna za powstanie bąbelków zachodzi w butelce czyli dokładnie tak jak przy produkcji champagnes – za to przy uciesze konsumentów jej cena jest kilkukrotnie niższa niż u francuskich kolegów. Do produkcji cavy wykorzystywane są zazwyczaj białe odmiany jak: parellada, xarel.lo i macabeo, oraz czasami w niewielkim stopniu chardonnay.
Podlega systemom klasyfikacji:
Kolejna kategoria, to rozróżnienie ze względu na czas dojrzewania o czym kilka słów więcej w poniższym akapicie.
Wiele hiszpańskich winiarni leżakuje wino w dębowych beczkach, a następnie butelkach. Zaczynając od roble inaczej zwanego semi-crianza (mającego kontakt z beczką często nieokreślony czas, ale nie dłużej niż pół roku) , crianza, reserva (rok w beczce i dwa w butelce), aż do win leżakujących po kilka lat - gran reserva (dwa lata w beczce i trzy w butelce). Są to naturalnie dolne minima - górnych brak. System ten jednak nie jest jednolity dla każdego regionu, a dodatkowo czas starzenia jest różny w zależności od koloru wina, dlatego warto udać się do sklepu z winem hiszpańskim i dowiedzieć się czegoś więcej na ich temat od specjalisty. Wspólnym mianownikiem jest za to termin joven oznaczający młode i świeże wino nie starzone w beczce. Winiarze to poniekąd artyści, a więc ich końcowe dzieła mogą się znacząco różnić.