Noworoczna Trójka z Hiszpanii

Charakterystyczny kolor zdradza młodzieńczość tempranillo znanego w La Mancha jako cencibel. Za kompana w solowych występach służy mu jedynie półroczny kontakt z beczkami francuskimi. Dzięki temu obecne w winie aromaty waniliowe nie kłócą się z kwiatowymi, lekko korzennymi, malinowymi, śliwkowymi, i porzeczkowymi. W ustach paletę smaków uzupełniają dojrzałe wiśnie i (może to tylko tęsknota?) truskawki. W finiszu miłe odczucie miękkości tanin i przyprawowe podkręcenie. Pozycja obowiązkowa w “rozkładzie jazdy” dla tych, którzy lubią mało kwasowości i dużo owocu. Szybko może się okazać, że 48 tysięcy butelek z rocznika wypuszczane na rynek, to stanowczo za mało. Doskonale sprawdzi się, kiedy na talerzu zagoszczą śródziemnomorskie dania z makaronem, grillowane mięsa w ziołach, ryby rzeczne, szynki (najlepiej te hiszpańskie - sezonowane) i miękkie sery.

Monastrell to rdzennie iberyjska odmiana, której matecznik pełen bardzo starych winnic znajduje się w gorącym klimacie Walencji i Alicante. To skandal tego nie wiedzieć, ale wystarczy spróbować Scandalo, które dla zaokrąglenia smaku leżakowało krótko w dużych, pięćsetlitrowych beczkach. Czekoladowo śliwkowy, ale też wiśniowy, intensywny zapach. Są też niuanse dymne i balsamiczne, podkreślające złożoność i ciepły charakter aromatu. Gładkie w ataku, średniej budowy wino, o dużej pijalności.

Wino młode, dla równowagi leżakowane krótko, niecałe pół roku, w dębinie. Były to tradycyjne w Rioja beczułki z dębu amerykańskiego. Korzenno tostowe akcenty uwalniają stopniowo nuty ciemnych owoców, bardzo czereśniowe. W zapachu pozostaje sporo słodyczy owocowej, ze szczypiącymi akcentami korzennymi, charakterystycznymi dla tempranillo. W ustach nieco śliwkowe, świeże i lekkiej budowy. Subtelnie obramowane wytrawnością. Nieco goryczkowa, krótka końcówka. Pasuje do ryżu z warzywami, bądź makaronu z mięsem.