Sześć win z Europy w skrzynce

Crianza to najczęściej strzał w dziesiątkę w relacji jakości do ceny, zwłaszcza z Rioja, gdzie warto próbować win podstarzanych w beczce. Krzaki tempranillo w średnim wieku, ręczny zbiór winogron do małych pojemników. Dojrzewanie zarówno w beczkach amerykańskich, co dla Rioja typowe, jak i we francuskich przez ponad rok. Drugie tyle obowiązkowo w butelkach i crianza gotowa. Soczyście wysycony, głęboki kolor purpury. Mocny nos tytoniowo-korzenny, ewoluuje w kierunku słodkiej czereśni. Równowaga i elegancka podbudowa tanin na podniebieniu.

Rodzinna posiadłość od sześciu pokoleń pracująca nad poprawą jakości dziś święci triumfy dobrze zrobionym winem. Kupaż szczepów merlot (55%), cabernet sauvignon (30%) i malbec (15%) godnie reprezentuje winnicę połączeniem elegancji z owocowością. Przedłużona maceracja i kilkanaście miesięcy dojrzewania odbywają się w kadziach fermentacyjnych. Wino jest zrównoważone, wagi średniej. Wyczuwa się truskawki, wiśnie, porzeczki. W ustach krągłość, wtopione taniny urozmaicają smak, lecz bez żadnej szorstkości. Dobre do codziennych posiłków, szczególnie bazujących na drobiu.

Zamek o pięciopokoleniowej historii zapisanej przez familię Naud we wschodniej części regionu bordoskiego. Występująca tu mieszanka gleb gliniastych i wapiennych umożliwia skuteczną różnorodność upraw. Nieczęsto spotykany duży udział cabernet franc w kupażu zapewnia elegancję i delikatność. Długo macerowane wino ma soczystą, purpurową suknię. Wśród zapachów pojawiają się owoce leśne, syrop truskawkowy i wiśniowy, nieco aronii i cynamonu. Smak gładki z dojrzałą taniną. Pasuje do mięs pieczonych i grillowanych.

Rasowe negroamaro z parceli Burdi, zarządzanej przez zasłużoną w regionie rodzinę Guarini. Jest to kolejny szczep lokalny, którego matecznik to Półwysep Salentyński, zwłaszcza okolice Lecce i Brindisi. Prawdopodobnie ma, podobnie jak malvasia, grecki rodowód. Jak sugeruje nazwa, charakteryzuje się ciemną, intensywną barwą. Mocny i treściwy charakter tego wina przypomina o śródziemnomorskim słońcu. Aromat i owocowy i korzenny. Na podniebieniu krzepki garbnik.

Najlepszy owoc abruzyjskiej ziemi to odmiana winorośli montepulciano. W gorącym klimacie południowej Italii winogrona uzyskują pełną dojrzałość. Tradycyjna winifikacja i dojrzewanie w kadziach. Piękna, ciemnopurpurowa barwa, z wyraźnymi łzami na ściance kieliszka. Dojrzałe słodkie owoce z przewagą wiśni i czereśni. W ustach dość gładkie, smaczne, lekko ekstraktywne. Przyjemnie ściągające. Dobry towarzysz grillowanego i smażonego mięsiwa.

Wino z winnicy przy skromnej posiadłości z 1932 roku, zwanej przez właścicieli Casa Balaguer „dziadkową szopą” (hiszp. Casica del Abuelo). Jak na Hiszpanię to żaden zabytek, ale otaczająca ją winnica w tym samym wieku, to już ewenement. Krzaki tak stare są faktycznie jak dziadkowie! Tylko cztery miesiące w dębie, by nie zagłuszyć znakomitej jakości skoncentrowanego owocu. Wyczuwa się śliwki suszone, aronię i porzeczkę, ze szczyptą ziół i balsamu. W ustach gładkie, z czytelną, dojrzałą taniną.