Włochy od podstaw 2

Butelka tego eleganckiego wina jest uhonorowaniem tradycji arystokratów weneckich, dla których villa to symbol stylu życia, synonim przyjemnie spędzonego czasu. Delikatny i świeży trunek pasuje do atmosfery podmiejskich willi, rozsianych po wzgórzach Prosecco. W kieliszku długotrwałe, pełne wigoru musowanie, błyszczy słomkowa suknia. Wyczuwa się przyjemne nuty kwitnących sadów, jabłoni, akacji oraz morele i grejpfruty. Na podniebieniu rześkie, z cytrusowym finałem. Radość, którą warto się dzielić.

Wino flagowe z Cantina Sorbara, dumne ze swej jakości i wysokiej oceny u krytyki. Patronuje mu Gino Friedmann, reformator rolnictwa w prowincji Modena, który na początku XX wieku zmodernizował winiarstwo w systemie lokalnych spółdzielni. W kieliszku zaskakująco delikatne i eleganckie wino musujące o barwie klaretu i trwałych, a drobnych bąbelkach. Ma w bukiecie przyjemne aromaty kwiatów i jasnych owoców. W palecie łączy świeżość i rześkość smaku z apetycznym zaokrągleniem od niuansów tostowych i piekarniczych. Pozostawia długi posmak i bardzo dobre wrażenie.

Wino z arystokratycznej posiadłości rodziny Guarini o korzeniach wśród rycerstwa średniowiecznego. Winogrona pochodzą z kilkudziesięcioletnich krzewów, co wzmaga koncentrację i esencjonalność, i tak dość bogatej i treściwej odmiany. Nazwa primitivo nawiązuje tylko do charakteru wcześnie dojrzewającej odmiany, zwłaszcza w słońcu południowej Italii. Ukazuje zdecydowany charakter i dużą ekspresję. Wśród aromatów wiśnie, żurawiny i śliwki z dużą dozą nut korzennych. W ustach pełne i rozgrzewające, dość gładkie. Do szlachetnych serów długo dojrzewających.

Treściwe i eleganckie, złożone wino białe o dobrym, kilkuletnim potencjale dojrzewania w butelce. Tym bardziej zaskakuje fakt, że w ogóle nie leżakowało w dębinie. Grona lokalnej odmiany verdicchio pochodzą z doskonałej winnicy i podlegają rygorystycznej selekcji. Stosuje się też późny zbiór i długie, aż 15 miesięcy trwające, dojrzewanie w kadziach. Skoncentrowane wino, które pięknie ewoluuje w butelce. Warto być cierpliwym. Suknia złotawo zielona, bukiet zmienia się, od kwiatowego i delikatnie cytrusowego, po bardzo dojrzałe gruszki, mirabelki z akcentem miodowym, gdy wino ma już kilka lat. Pełne i krągłe na języku, korpulentne, a przy tym nie traci żywej kwasowości. Można podać do drobiu w ziołach lub szlachetnej ryby.

Chianti Classico to najsławniejsze wino Toskanii i bodaj całej Italii. Popularność zamienia w renomę szlachetna posiadłość Vignamaggio - niewielka, ale z wielowiekową historią. Wielce prawdopodobne jest, że tutejsze wino popijał sam Leonardo malując Mona Lisę… Dziś warto spróbować Terre di Prenzano, chianti starzonego w tradycyjnych, wielkich beczkach przez ponad rok. Wino z ładnym aromatem drobnych owoców, zwłaszcza porzeczek, malin i wiśni, obudowane nutami dymu i skóry. Na podniebieniu dość ściągające, warto je przewietrzyć w karafce przed podaniem, na przykład do pieczonego drobiu.

Szczep dolcetto ma owocowy i lekki charakter w porównaniu do później dojrzewających gron piemonckich, takich jak sławna barbera czy nebbiolo. Stąd pewnie jego nazwa, w sumie ze słodyczą niemająca wiele wspólnego. Młodzieńcza werwa niebeczkowanego wina daje fioletową barwę i intrygujący, świeży aromat. Wyczuwalne leśne owoce i kwiaty. Na języku zwiewne, ale zaskakuje wytrawnym akcentem garbnika. Smakuje z prostymi daniami, do wędlin, do serów.