Hiszpania od podstaw

Młode wino (hiszp. joven) z Rioja to przede wszystkim ekspresja odmiany winorośli tempranillo. Wiśniowa i fioletowa, żywa i intensywna barwa, dzięki maceracji skórek winogron na zimno. Kapitalnie aromatyczne, cieszy soczystą morwą i maliną, w tle nawet nuta galaretki truskawkowej i lukrecji. Świeże i sprężyste na języku, wręcz szczypiące rześkim owocem. Doskonale pobudza apetyt, komponuje się z przekąskami, dojrzewającymi wędlinami na zimno.

Typowy, beczkowy reprezentant jednego z cieszących się największą estymą regionu winiarskiego w Hiszpanii – Ribery del Duero. Wino powstało w 96% z odmiany tempranillo, uzupełnionej w niewielkim stopniu cabernet sauvignon. Po fermentacji, wino spędziło 13 miesięcy w beczkach z dębu francuskiego, by kolejne 5 przeczekać w butelce przed wprowadzeniem do sprzedaży. Suknia intensywnie rubinowa. W nosie dominują aromaty dojrzałych wiśni, suszonych śliwek i borówek uzupełnionych nutami wanilii i przypalonego drewna. W ustach pełne, skoncentrowane i o bardzo mocnej strukturze. Doskonały wybór do steka, dziczyzny i gulaszu.

Musująca cava z piwnic katalońskich, elegancka i błyszcząca jak złoto. Typowe zestawienie odmian lokalnych: macabeo, parellada i xarel-lo. Druga fermentacja jest prowadzona metodą szampańską w butelce. Miłe dla oka trwałe i niewielkie bąbelki. Wino świeże i przyjemne, o delikatnym aromacie i wyważonej wytrawności. Dobre jako aperitif, ale także w zestawieniu kulinarnym takim, jak ryby, risotto czy danie z makaronem.

Chociaż to podstawowe wino bodegi, ma ono w sobie królewską elegancję. W końcu nazwa Reina de Castilla zobowiązuje! Nowoczesna bodega na szczęście nie ogranicza się do rojalistycznych etykiet, ale dba o winnice i proces produkcji win starannie. Isabelino robi dobre wrażenie, jest błyszczące i bardzo jasne, z niuansem królewskiego złota oczywiście. W intensywnym zapachu dominują białe kwiaty i świeże owoce mango. Na podniebieniu żywe, lekko kwasowe, z przyjaznym zaokrągleniem smaku. Świetne na aperitif, do przekąsek i sałatek warzywnych.

Pago (łac. pagus) w hiszpańskim to dziedzictwo starożytnego określenia małej miejscowości. W wybranych dialektach do dziś oznacza parcelę uprawianą winoroślą lub oliwkami. Kilka lat temu użyto tego terminu, by wyróżnić wyjątkowe, pojedyncze siedliska kategorią Vino de Pago, wyróżniające się jakością na tle dużych, nierzadko poślednich apelacji. Obecnie jest zaledwie trzynaście niewielkich (poniżej 100 ha) pagos w całym kraju. W pago Balagueses winnica nazywa się Finca la Muela. Dobrze ekstraktywna Garnacha spędziła rok w beczkach z dębu francuskiego. Cechuje go głęboka purpura barwy oraz mocny i złożony bukiet. Są w nim konfitury owocowe, goździki oraz ciekawe akcenty ziołowe i balsamiczne. Na podniebieniu miękkie, treściwe i długie. Finał korzenny z nutką lukrecji.

Wielce oryginalne i mile zaskakujące wino różowe z południa Hiszpanii. Dalekie od typowych rosado z Kastylii i Nawarry, wygląda na silnie inspirowane rosé z Prowansji. Delikatna, łososiowa barwa, przyjemne aromaty kwiatów, ziół i owoców, bez cukierkowej słodyczy. W ustach rześkie, smaczne i dosyć wytrawne. Rozsądne towarzystwo lekkiej kuchni sezonowej czy potrawy wegetariańskiej, jak na przykład warzywa z grilla.