Korek czy zakrętka

Eleganckie i treściwe wino białe z krainy lekkich i prostych vinho verde na północy Portugalii. Swoją siłę i charakter, niespotykaną w tutejszych winach, czerpie z winogron o nazwie alvarinho. Jest to najszlachetniejsza bodaj jasna odmiana kraju, a może i nawet całego Półwyspu Iberyjskiego. Winnice położone są na granitowym podłożu. Winifikacja przebiega w stalowych kadziach. Wino dzięki temu zachowuje młodzieńczy wigor. Ma przejrzystą, jasną barwę i mocny, bogaty bukiet. Rozwija się on od nut kwiatowych do owoców cytrusowych, z rozpoznawalną cytryną i bananem. W ustach jest pełne i świeże zarazem, pokazując znakomitą równowagę i trwały, przyjemny posmak.

Nowoczesny kupaż francusko-hiszpański bazujący jednak na najlepszej, charakternej odmianie lokalnej o nazwie monastrell. To specjalność skalistego siedliska w Jumilla o naprawdę niskiej wydajności. Od czterech do sześciu miesięcy leżakowało w beczkach z dębu amerykańskiego i francuskiego. Wyraźny i przyjemny bukiet. Suszone śliwki, rodzynki, szczypta wanilii. Ma też silne akcenty dymne i korzenne. Na podniebieniu krągłe i pełne, wyczuwa się dojrzałe owoce leśne. Wino na tyle zdecydowane, że można je zestawiać z pasztetem zajęczym lub warzywno-serową zapiekanką.

Jedno z dwóch win białych z serii kult, które powstało na bazie odmian z rodziny pinot. W tym przypadku użyto szczepu pinot blanc – czyli weisser burgundera. Zbiór jedynie najzdrowszych owoców na początku października, z krzewów pochodzących z gliniasto-wapiennego podłoża. Wino jest bardzo jasnej, słomkowej barwy z profilem aromatycznym skoncentrowanym wokół jabłek, gruszek i cytrusów, z dodatkiem lekkiej nuty migdałowej. W ustach jest sporo ciała, stosunkowo wysoka moc i wyraźna kwasowość dobrze łagodzona przez kilka gramów nieprzefermentowanego cukru. Czysty i orzeźwiający finisz. Można pić samo w ciepły, wiosenny dzień, albo podawać np. do grillowanej ryby lub smażonych krewetek.