Włoski tercet

Propozycja ciekawego wina od uznanego producenta chianti. Cieplejszy i wilgotniejszy, niż w centralnej części Toskanii klimat wzgórz Maremmy, daje szanse na wino o odmiennej nieco charakterystyce. Morellino (bo tak określa się tu sangiovese z niewielkiej miejscowości Scansano), to ciekawa propozycja dla osób poszukujących mniejszej kwasowości i miękkich tanin. Wyraźnie wyczuwalna w ustach owocowość spod znaku wiśni, jagód i śliwek podparta jest przyjemnie kwietnym i przyprawowym nosem. Pozycja warta uwagi dla każdego, kto fascynuje się różnorodnością stylów, jakie włosi potrafią uzyskać z sangiovese. Zyskuje po napowietrzeniu w karafce.

Na talerzu powinny się znaleźć dojrzałe sery typu pecorino, bergader, parmezan, czy gorgonzola. Z dań mięsnych polecamy dziczyznę w towarzystwie rozmarynu, bazylii i tymianku.

Aglianico to cichy lider słabo znanego południa Włoch, zapewne najciekawsza odmiana zarówno regionu Basilicata, jak i w Kampanii. Najprawdopodobniej pochodzi z Grecji, a jego nazwa może oznaczać „helleński”. Winogrona rosną na podłożu kredowym i wapiennym. Ich winifikacja przebiega w dużych beczkach dębowych, a dojrzewanie w stalowych kadziach. Wino ma aromat leśnych owoców, jagody borówki, a także nieco tajemnicze nuty balsamiczne i ziołowe. W ustach jest miękkie i ciepłe, może nawet nieco konfiturowe, przy tym ma raczej niewiele garbnika i średnią budowę.

Zrównoważony i dopracowany kupaż bordoski z umbryjskim akcentem. Jest nim lokalna specjalność, solidny szczep winorośli o nazwie sagrantino. Winogrona zbiera się i winifikuje oddzielnie. Wino dojrzewało kilka miesięcy w beczkach. Przyjemna dla oka, skoncentrowana, rubinowa suknia kryje mieszankę zapachów owocowych i skórzanych. Dominują czereśnie, jeżyny i śliwki. Na podniebieniu jest ułożone i zbalansowane, z czytelnym i dobrze zintegrowanym garbnikiem. Sprawdzi się przy niezbyt ciężkim mięsiwie lub średnio dojrzałym serze.